راستگوها چه شکلی هستند؟

مجموعه: تست روانشناسی


دانستن این موضوع که می‌توانید به همسر خود اعتماد کنید، حس امنیت فوق‌العاده‌ای به شما خواهد داد، چرا که او در همه حال با شما صادق است. از طرف دیگر چنانچه در ترس دائمی از دروغ گفتن همسرتان زندگی کنید، هرگز نخواهید توانست که در زندگی خود بیاسایید و همواره در تنش، تردید و انزجار خواهید بود. اثرات درازمدت عشق ورزیدن به کسی که به او اعتماد ندارید، برای اعتمادبه‌نفس شما و نیز زندگی مشترک مخرب خواهد بود. یکی از مخرب‌ترین راه‌هایی که زوج‌ها می‌توانند عشق، شور و صمیمیت در زندگی خود را از بین ببرند، بازگو نکردن حقیقت است. پیدا کردن همسری که درست و صادق باشد، به معنای جست‌وجوی کسی است که با خودش صادق باشد و اعمال و گفتارش با یکدیگر، همخوانی داشته باشد؛ کسی که با دیگران صادق باشد؛ کسی که با شما صادق باشد.

یک همسر صادق:
هیچ قسمتی از شخصیت خود را از شما پنهان نخواهد کرد.
این طور نیست که به دلیل دفاع از خود، فقط آنچه را شما دوست دارید بشنوید، به شما بگوید.

بدون اینکه مجبور باشید با سیاست یا با زور، حقیقت را از او بشنوید، خودش تمام حقایق را با شما در میان خواهد گذاشت. هنگامی که همسرتان به طور دائم و همیشگی با شما صادق است، به طور طبیعی به او اعتماد خواهید کرد.

از کجا بفهمیم چه کسی صداقت دارد؟
دروغ به عاملی روانی گفته می‌شود که فردی را وادار به بیان مطالبی خلاف واقعیت‌ها می‌كند. آدم دروغگو در اصل بیماری است که به دلیل مشکلات تربیتی، به ویژه در حریم خانواده خویش در آغاز رشد و سنین کودکی بدین حالت گرفتار شده است.

انسان‌ها ذاتا «دروغگو به دنیا نمی‌آیند، بلکه عوامل محیطی است که سرانجام، آدمیزاد را به موجودی صادق یا دروغگو تبدیل می‌كنند، اینکه افراد دروغگو به چند دسته تقسیم می‌شوند و چگونه می‌توان به نشانگان دروغ در آنها پی برد، بحث جالب وجذابی است.

گاهی انسان‌ها اتفاقی و از سر ناچاری دروغ می‌گویند و معمولا چنین دروغگویانی هنگام بیان مطالب غیرواقع، دستپاچه شده و نشانه‌‌های فیزیکی آشکاری را بروز می‌دهند.

مواقعی هست که آدمیزاد، بنا بر عادت‌های نادرست دروغ می‌گوید و هر چند چنین افرادی از سر عادت و روزمرگی دروغ می‌گویند، با بررسی تناقض کلامی آنان، به راحتی می‌شود به دروغ‌شان پی برد.

زمان‌هایی هست که برخی افراد، از روی تعمد و سوابق دروغ به گونه‌ای ماهرانه و حرفه‌ای دروغ می‌گویند. این افراد به دلیل تکرار دروغ، در اصل مهارت شبیه‌سازی حق و باطل یا به عبارتی ترکیب واقعیت‌های غیرمرتبط با باطل مدنظر خویش را پیدا می‌کنند.

دروغگویان حرفه‌ای و باسابقه، ‌‌نهایت تلاش خویش را می‌‌کنند تا باکمترین نشانه‌های فیزیکی، بیان غیرواقعی خویش را مطرح كنند؛ بنابراین، چنین دروغگویانی در نگاه اول، خونسرد به نظر آمده و با اعتماد به نفس خاصی، مطالب دروغ خویش را بیان می‌كنند.

هرچند دروغگویان حرفه‌ای و باسابقه، تلاش می‌کنند، هنگام طرح مطالب غیرواقعی خود را خونسرد نشان دهند، ولی با تداوم رفتارهای اجتماعی متفاوت از طرف آنها و دقت در حرکات ماهیچه‌ای صورت آنها و خنده‌های تقلبی‌شان، به راحتی قابل تشخیص برای کار‌شناسان و افراد آگاه در حوزه روا‌شناسی خواهند بود.

در میان تیپ‌های گوناگون دروغگو، دروغگویان حرفه‌ای، بیشترین لطمات را بر محیط اجتماعی وارد آورده و به دلیل خصلت تعمد در بیان ماهرانه مطالب غیر واقع، صدمات جبران‌ناپذیری بر اجتماع وارد می‌کنند.

دروغگویان حرفه‌ای، تصورشان این است که با تکرار ماهرانه مطالب غیر واقعی، امکانی برای خودنمایی و جلب توجه خواهند یافت، به گونه‌‌ای که با خرید زمان از فرصت‌های ممکن در راستای توجیه افکار عمومی بهره‌برداری کرده و در نتیجه به خواسته درونی خویش خواهند رسید.

چون عاملی روانی یا اجتماعی مهمی، نگرش دروغگویان حرفه‌ای را نادرست كرده است، پس قدرت بازدارندگی اخلاقی که در روانشناسی از آن به عنوان سوپر ایگو یا وجدان یاد می‌شود، در چنین افرادی ضعیف و بیمار پرورش می‌یابد؛ یعنی دروغگویان حرفه‌ای در اصل باوری به حساب و کتاب فرادنیوی نداشته و همه تلاش‌شان را معطوف به اهداف مادی می‌کنند.

دروغگویان حرفه‌ای به دلیل خلأهای روانی و اجتماعی مهمی که داشته‌اند، از هوش و تخصص خویش تنها و تنها در ‌راستای عوام‌فریبی و در نتیجه جلب توجه دیگران بهره‌برداری می‌كنند و به دلیل همین انگیزه سیر ناشدنی، برای تظاهرسازی‌های مشابه با حق مهارت‌های بالایی به دست می‌آورند؛ بنابراین، اگر چنین دروغگویانی بر سرنوشت دیگران چیره شوند، مسیر رشد اخلاقی آنها را نیز به بیراهه‌هدایت می‌كنند.

دروغگویان حرفه‌ای به دلیل کهتری‌های روانی اجتماعی گذشته خویش، نگرش سلیقه‌ای و دل‌بخواهی به امور دارند و اگر بر مقدرات دیگران دست یابند یا اینکه فرصت خودنمایی آنها، دوام بیشتری داشته باشد، صدمات جبران‌ناپذیری بر باورهای جوامع وارد كرده و باعث تزلزل اخلاق اجتماعی و‌ سرانجام نابودی دیگران و خودشان خواهند شد.

برای اینکه به میزان صداقت خود و همسرتان یا اطرافیان‌تان پی ببرید، می‌توانید از این تست کمک بگیرید به شرطی که با صداقت به آن پاسخ دهید.



1. آیا گاه‌ و بیگاه‌ دروغ‌ مصلحتی‌ می‌گویید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

2. آیا تا به‌ حال‌ چیزی‌ کش‌ رفته‌اید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

3. آیا تا به‌ حال‌ خودتان‌ را به‌ تمارض‌ زده‌ و مرخصی‌ استعلاجی‌ گرفته‌اید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

4. آیا تا به‌ حال‌ برای‌ بالا بردن‌ فروش‌ تولیدات ‌محل‌ کارتان‌، به‌ دروغگویی‌ متوسل‌ شده‌اید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

5. آیا طوری‌ رفتار می‌کنید که‌ دیگران‌ شما را ثروتمندتر از آنچه‌ هستید، در نظر بگیرند؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

6. اگر بدانید که‌ یکی‌ از دوستان‌تان‌ دروغ ‌می‌گوید، آیا به‌ حمایت‌ از او می‌پردازید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

7. آیا حاضرید دوست‌تان‌ بابت‌ کار خلافی‌ که‌ شما مرتکب‌ شده‌اید، مورد تنبیه‌ و مجازات‌ قرار گیرد؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

8. اگر در پارکینگ‌ عمومی‌، به‌ طور اتفاقی‌ به‌ ماشینی‌ خسارت‌ وارد آورید، آیا بدون تاوان دادن محل را ترک می‌کنید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

9. اگر در خیابان‌ یا اماکن‌ عمومی‌، کیفی‌ پر از پول ‌پیدا کنید، آیا از تحویل آن به‌ کلانتری‌ یا ماموران‌ پلیس‌ خودداری می‌کنید (کیف را برای خودتان برمی‌دارید)؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

10. اگر در بانک‌، چکی‌ دریافت‌ کنید که‌ متعلق‌ به‌شما نباشد، آیا آن را نگه می‌دارید و پس‌ نمی‌دهید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

11. آیا تاکنون‌ از زیر هرگونه‌ مالیاتی‌ در رفته‌اید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

12. اگر در محل‌ کارتان‌، متوجه‌ شوید که‌ یکی‌ از همکاران‌ به‌ نوعی‌ اختلاس‌ می‌کند، آیا از در جریان‌ گذاشتن ‌مافوق‌‌تان‌ خودداری می‌کنید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

13. اگر مغازه‌داری‌، هنگام‌ پس‌ دادن‌ پول‌تان‌، زیادی‌ برگرداند، آیا مبلغ اضافی را برای خودتان برمی‌دارید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

14. اگر شیشه‌ای‌ را بشکنید، آیا از پرداخت خسارت‌ آن‌ ‌خودداری می‌کنید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

15. آیا از کنار تابلوها و علائم‌ هشداردهنده‌ در اماکن‌ عمومی‌، مثل‌ وارد محوطه‌ چمن‌ نشوید، بی‌اعتنا عبور می‌کنید؟
- بلی
- خیر
- نمی‌دانم

برای هر خیر امتیاز 2، هر نمی‌دانم امتیاز یك و هر بلی امتیاز صفر منظور کنید و اعداد به دست آمده را باهم جمع کرده و امتیاز به دست آمده را در زیر مشاهده فرمایید

امتیاز بین‌ 26 تا 30:
نمایانگر آن‌ است‌ که‌ فردی‌ به‌ شدت‌ و به‌ حد افراط درستکار، صادق‌، شریف‌، روراست‌ و راستگو هستید.

امتیاز بین‌ 22 تا 25:
نمایانگر آن‌ است‌ که‌ فردی‌ کاملا درستکار، صادق‌، شریف‌، روراست‌ و راستگو هستید.

امتیاز بین‌ 18 تا 21:
نمایانگر آن‌ است‌ که‌ فردی‌ بالای‌ متوسط هستید.

امتیاز بین‌ 13 تا 17:
نمایانگر آن‌ است‌ که‌ فردی‌ میانه‌حال‌ و متوسط هستید.

امتیاز بین‌ 9 تا 12:
نمایانگر آن‌ است‌ که‌ فردی‌ هستید تا حدی‌ حقه‌باز متقلب‌ و فریبکار.

امتیاز بین‌ 5 تا 8:
نمایانگر آن‌ است‌ که‌ فردی‌ حقه‌‌باز، متقلب‌ و فریبکار هستید.

امتیاز بین‌ 0 تا 4:
نمایانگر آن‌ است‌ که‌ فردی‌ به‌ شدت‌ حقه‌باز، متقلب‌ و فریبکار هستید.

بیشترین میزان عدم توافقها، ناراحتیها، تیره شدن روابط، تعارضات، دورشدن و فاصله گرفتن والدین و فرزندان در زمان امتحانات است. این نتیجه، حاصل استخراج نتایج پرسشنامه ای است که در آن از والدین و فرزندان آنها درخواست شده بود به این سؤال پاسخ دهند:" چه مواقعی بیشترین اختلافات بین شما بروز می کند؟ "

جالب آنکه پاسخ والدین و فرزندان به این سؤال یکسان بود: «زمان امتحانات» .

والدین می گفتند: فرزندان حرفها و راهنماییهای ما را نمی شنوند،

فرزندان می گفتند: والدین تصور می کنند ما حرفهای آنان را در بار اول نشنیده ایم و مدام تکرار می کنند، درس بخوان، نمره خوب بگیر، چرا به فکر خودت نیستی، ما خیر و صلاح تو را می خواهیم و... گوشهای ما پر است از این حرفها.


بدون تردید فصل امتحانات یادآور دغدغه ها و نگرانیهاست. این دغدغه ها و نگرانیها محدود به دانش آموز نمی شود، بلکه فضای خانه و خانواده را نیز در بر می گیرد. گویی والدین و اعضای خانواده امتحان دارند. دانش آموز برای رهایی , گاه به مطالعه بیشتر روی می آورد و گاه درس و کتاب را به کناری نهاده و در برابر آنها سر تسلیم فرود می آورد و گاه به هر دوی این رفتارها می پردازد. والدین نیز برای رهایی گاه چاره جوییهایی را در پیش می گیرند و گاه با تذکرات مداوم دانش آموز را به خواندن درسها و مطالعه بیشتر توصیه می کنند.


این سؤال بسیاری از والدین است: " وظیفه آنها در شروع فصل امتحانات چیست؟ " و " آیا ضروری است والدین خودشان را درگیر مسائل درسی فرزندانشان کنند؟ "
"آیا بهتر است بی اعتنا و بی تفاوت فرزندانشان را به حال خود رها کنند؟ "


و اما وظایف والدین :


۱) فضایی آرامبخش، شور آفرین و اطمینان بخش بیافرینند
قطعاً اصلی ترین وظیفه والدین ایجاد فضایی صمیمی، دلگرم کننده، فرحبخش و شورآفرین است. چنین فضایی درون محیط خانواده، دغدغه ها و نگرانیها را به حداقل می رساند، امکان بروز استعدادها را میسر می سازد، تواناییهای هوشی و عاطفی فرزندان را گسترش می دهد و فرزندان را مسئول و متکی به خود بار می آورد.



۲) سامان بخشیدن به مسائل و مشکلات اقتصادی در ایام امتحانات
بدون تردید مسائل مالی نقشی در نمرات تحصیلی و موفقیت فرزندان ایفا می کنند، سامان بخشیدن مسائل مالی در زمان امتحانات وظیفه ای مهم است که باید والدین آنها را جدی بگیرند.
واقعیت آن است که مسائل مالی گاه عرصه را بر والدین تنگ می سازد. طبعاً تحمل این مشکلات صبر آنان را سرریز کرده و فشارهایی را به دانش آموزان منتقل می کند ظرفیت دانش آموز محدود است و حساسیت وی زیاد. برنامه ریزی اقتصادی در طول سال و به ویژه در زمان امتحانات بیشترین کمک به دانش آموز است، تا با آسودگی خاطر به مسائل درسی و تحصیلی بپردازد.



۳) انعکاس تعدیل یافته فراز و نشیبها
مشکلات همیشه وجود دارند. شاید مشکلات به تنهایی و به خودی خود مهم نباشد مهم چگونگی مواجهه با این مشکلات است.سعی کنید در ایام امتحانات حتی الامکان همه مشکلات را به فرزندان منتقل نکنید. تلاش کنید مشکلات را با همه ابعاد و زوایای نگران کننده و طاقت فرسا به آنان بازگو نکنید.

4) پرهیز از اختلافات خانوادگی در حضور فرزندان
فرزندان شما خواه ناخواه از اختلافات شما و همسرتان آگاه می شوند. سعی کنید این اختلافات را در حضور آنها دامن نزنید. بیان اختلافات و بازگویی مجدد آنها به همراه القاب تحقیر آمیز، جسم و روح فرزندتان را فرسوده می سازد. آزردگی خاطر و فرسودگی جسم و روح فرزندتان مجالی برای یادگیری دروس به آنها نخواهد داد.



۵) امتحان دانش آموز، وظیفه دانش آموز است نه وظیفه والدین
والدین مسئولیتهای خودشان را دارند و دانش آموز مسئولیتهای خودش را دارد. امتحان جزو وظایف اوست. این وظیفه فرزند شماست که به موقع درس بخواند، تمرین حل کند. خود را برای امتحان کلاس و امتحان ثلث آماده کند. شما وظایف دیگری دارید. بهتر است هر کسی به وظایف خودش بپردازد.



۶) خود را با مدرسه، معلمان، انجمن اولیا و مربیان بیشتر کنید
ارتباط هر چه بیشتر شما با مدرسه و معلمان باعث خواهد شد فرزندتان با دلگرمی بیشتری درسها را دنبال کند. در ملاقات با معلمان و مشاوران از راهنماییها و توصیه های آنها حداکثر استفاده را ببرید. به این توصیه ها و راهنماییها عمل کنید. در انجمن اولیاء مربیان شرکت مداوم داشته باشید. شما می توانید از راهنماییها و تجربه های دیگر والدین در مورد فرزندشان استفاده کنید، اطلاع یابید چه کارهایی به سود فرزندان است و چه کارهایی بی نتیجه است.



۷) محدودکردن رفت و آمدهای خانوادگی
به میهمانی رفتن و میهمانی دادن زیاد، وقت زیادی از شما و فرزندانتان خواهد گرفت. در زمان امتحانات، میزان رفت و آمدها را کم کنید.



۸) تفریحات برنامه ریزی شده را جایگزین سایر فعالیتها کنید
درس خواندن طولانی و خسته کننده به سود فرزندتان نیست. تفریح هر چند تفریحات ساده نظیر گردش در فضای آزاد، کوه، پارک رفتن و... فوائد زیادی برای شما و فرزندتان دارد. غالب این تفریحات هزینه های کمتری در مقایسه با یک میهمانی رفتن یا میهمانی دادن بر دوش شما می گذارد.



۹) در برنامه های درسی فرزندتان دخالت نکنید
فرزندان شما بارها و بارها از معلمان، مشاوران و مدیر مدرسه توضیحات فراوانی شنیده اند. تاکیدهای بیش از حد، امر و نهی های مکرر، سرزنش، دستورات شما در موقعیت دشوار امتحانی از سوی فرزندتان به عنوان دخالت تلقی می شود. اگر فرزندتان تصمیم گرفته به میزان اندکی مطالعه کند، مطمئناً با امر و نهی شما همین میزان اندک مطالعه را نیز انجام نخواهد داد.



۱۰ ) در فرصتهای مناسب، فرزندتان را تایید و تشویق کنید
با تشویق و تایید فرزندتان حس عجیبی در وی رشد می کند. او احساس می کند که قدرت عجیبی پیدا کرده است. قادر است بیشتر مطالعه کند، تمرین کند، یاد بگیرد، یادگیری برایش جالب و شورانگیز خواهد شد. شما می توانید در لحظه ای که موفق به حل مسئله ای شده است، یا در حال مطالعه است و شما از در وارد می شوید، در لحظه ای که به پاکنویس مطالب درسی می پردازد و حتی لحظه ای که کتابهایش را با نظم خاصی جمع و جور می کند. او را تحسین کنید. یک جمله کوتاه کافی است «می بینم به دفتر و کتابهایت سرو سامان داده ای»، «وقتی دیدم داری مطالعه می کنی خوشحال شدم» لحن گرم و صمیمی شما بر تایید و تشویق صد چندان می افزاید. سعی کنید احساس خودتان را به او بازگو کنید.



۱۱) از تحقیر، سرکوب کردن و طعنه زدن جداً بپرهیزید
بدون هیچ تردیدی کلمات ناراحت کننده، طعنه آمیز و ریشخندکننده اجازه فعالیتهای مفید را از فرزندتان سلب می کند. آیا شما خودتان حاضرید طعن، نیشخند، کلمات تحقیرآمیز بشنوید و با وجود این، کاری مثبت و سازنده انجام دهید. کاهش کلمات منفی و تحقیر آمیز باعث افزایش موفقیت فرزندتان خواهد شد.



۱۲) شنونده صمیمی حرفها و شکایتهای فرزندتان باشید
همیشه اوضاع بر وفق مراد نیست. گاه دانش آموز از درسی تنفر دارد گاه نسبت به رفتار معلمی اعتراض دارد یا از یادگیری درسی عاجز است. در بیشتر این مواقع فرزندتان، راهنماییهای شما را نمی خواهد، او به دنبال گوش شنوایی است.
به دنبال آن است که کسی حرفهایش را بشنود و قضاوت نکند. او با دردل کردن احساس سبکی خواهد کرد. در چنین موقعیتهایی به استقبالش بروید. از قضاوت کردن درباره حرفهایش جداً بپرهیزید. از توصیه کردن اجتناب ورزید. وظیفه شما فقط شنیدن است. حرفهایش را بپذیرید، سعی کنید احساس او را درک کنید، مطمئن باشید همه چیز به خیر و خوشی خواهد گذشت.